تزریق مواد ردیاب گازی در مخزن نفتی ، اولین بار در کشور
تاریخ انتشار: ۱۲ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۷۵۲۹۸
خبرگزاری آریا-تزریق مواد ردیاب گازی برای اولین بار در کشور، در مخزن فهلیان میدان دارخوین شرکت نفت و گاز اروندان اجرایی شد.
به گزارش خبرگزاری آریا، رئیس پژوهش و فناوری شرکت نفت و گاز اروندان و مجری طرح گفت : شرکت نفت و گاز اروندان جهت پیشبرد اهداف خود با استفاده از فعالیت‌های نوآورانه، همواره در کنار دانشگاه‌ها و شرکت‌های دانش بنیان است .
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
عیسی نویری اذعان داشت: با انجام این طرح برای اولین بار در کشور شاهد تزریق مواد ردیاب به مخزن نفتی خواهیم بود، که با توجه به اهمیت نتایج اینگونه آزمون در پروژه‌های ازدیاد برداشت از مخازن نفتی، اینکار در کشور منحصر به فرد و بی نظیر خواهد بود.
مجری طرح ازدیاد برداشت میدان دارخوین افزود: این طرح با پایان فاز اول و دوم خود که بخش مطالعاتی آن بوده، اکنون به مرحله پایلوت و آزمون میدانی رسیده، و در ادامه خروجی‌های این آزمون علاوه بر استفاده در مدیریت امور فنی، در تکمیل مدل‌های مربوط به میدان دارخوین و حتی پیش بینی چاه‌های جدید و چاه‌های تزریقی و میزان بهینه تزریق گاز، می‌تواند مورد بهره برداری قرار گیرد.
در ادامه مدیرعامل شرکت نفت و گاز اروندان با تاکید بر لزوم تدوین نقشه راه از سوی ارائه دهندگان طرح‌های نوآورانه، ادامه داد: شرکت نفت و گاز اروندان همواره در پروژه‌های فناورانه پیشتاز بوده است، و در این زمینه نیز طبق برنامه ریزی‌های انجام شده با توجه به نیازی که در کشور وجود دارد در فاز بعدی، بومی سازی این تکنولوژی در دستور کار شرکت نفت و گاز اروندان قرار خواهد گرفت، تا شاهد پیشرفت‌های روز افزون در زمینه عملیات‌های نوآورانه و تراز اول در سطح کشور و منطقه باشیم.
در ادامه به نمایندگی از مجریان طرح ازدیاد برداشت میدان محور دارخوین از دانشگاه امیرکبیر دکتر رشیدی استاد این دانشگاه به بیان توضیحاتی در خصوص وضعیت کنونی پروژه و اهمیت فناوری تزریق مواد ردیاب گازی پرداخت و گفت: یکی از مهمترین مسائل در مهندسی نفت و صنعت نفت، مدیریت کارآمد مخزنی است و در تمام دنیا در پروژه‌های EOR از مواد ردیاب به عنوان شاخص در تعیین نحوه و میزان تزریق سیال و تحقق ازدیاد برداشت استفاده می‌شود، که حمایت بسیار خوب و شایسته تقدیر پژوهش و فناوری شرکت شرکت نفت و گاز اروندان، پژوهش و فناوری شرکت ملی نفت ایران و تیمی خبره از دانشگاه امیرکبیر رسیدن به این فناوری پیشرفت قابل توجه داشته و به تست میدانی خود رسیده است.
آزمون مواد ردیاب تنها روش میدانی کسب اطلاعات از مخازن نفت و گاز بوده و نسبت به اطلاعات اکتسابی ارزان‌تر می‌باشد در این عملیات نیازی به بستن چاه‌ها و توقف عملیات تولیدی نمی‌باشد، این آزمون با کاهش شدید عدم قطعیت و مشخص نمودن دینامیک جریانی نفت در اعماق زمین نقش بسیار مهمی در مدیریت پروژه‌های ازدیاد برداشت از مخازن نفتی دارد.
این فناوری بر خلاف آزمون‌های مرسوم، مانند چاه آزمائی و چاه پیمایی که چاه محور هستند و از محیط متخلخل مخزنی و ناهماهنگی آنها در اعماق زمین و دینامیک جریانات هیدروکربنی و آب داخل آنها، اطلاع نمی‌دهند، مخزن محور بوده با تزریق مواد شیمیایی بی خطر به داخل مخزن، جریان عبور آنها از مخزن تا چاه‌های کاندید تولید، تعقیب می‌شود.
گفتنی است ؛ جلسه شروع عملیات اجرایی طرح تزریق مواد شیمیایی ردیاب گازی در میدان نفتی دارخوین، با حضور عبدالله عذاری اهوازی مدیرعامل شرکت نفت و گاز اروندان، دکتر مطهری مدیر پژوهش و فناوری شرکت ملی نفت ایران، دکتر فریبرز رشیدی استاد دانشگاه امیرکبیر و جمعی از مدیران و روسای ستادی و عملیاتی شرکت نفت و گاز اروندان در منطقه عملیاتی دارخوین برگزار شد.
منبع: خبرگزاری آریا
کلیدواژه: نفت گاز شرکت نفت و گاز اروندان پژوهش و فناوری شرکت ازدیاد برداشت چاه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۷۵۲۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
از دجله تا راین!/کدام کشور اروپایی رکورددار تجهیز صدام به تسلیحات شیمیایی بود؟
روزنامه آلمانی «بیلد زایتونگ» روز ۱۳ اردیبهشت سال۱۳۶۷ نوشت: «در جنگ ایران و عراق حداقل ۱۶ شرکت آلمانی مظنون به مشارکت در برنامه‌های تسلیحاتی عراق هستند و دادگستری آلمان مشغول تحقیق در این زمینه است».
به گزارش ایسنا، روزنامه قدس نوشت: روزنامه پرطرفدار «بیلد» اولین و آخرین رسانه آلمانی نبود که در این باره مطلب منتشر کرد همچنان که شرکت‌ها و مؤسسات آلمانی دخیل در فروش تسلیحات شیمیایی به عراق فقط همین ۱۶ شرکت نبودند.
یک قُلُپ گاز خردل
حتی تصاویر به جا مانده از کشتارهای شیمیایی، اسناد و مدارک به جا مانده و عکس و فیلم‌های جانبازان شیمیایی نمی‌توانند برای جوانان و میانسالان نسل امروز، آن طور که شاید و باید از هولناکی سلاح‌های شیمیایی بگویند. هیچ‌کدام از تصاویر حتی اگر زبان باز کنند نمی‌توانند از زبان رزمنده‌ای که ناغافل و ناچار در معرض گاز «عامل اعصاب» قرار گرفته، مردمک چشم‌هایش منقبض شده، عضلاتش بی حس و حال می‌شوند و سلسله اعصاب مربوط به سیستم تنفسی‌اش یکی‌یکی از کار می‌افتند، حرف بزنند و بگویند تا یکی دو ساعت دیگر که مرگ قرار است برسد، چه حالی دارد و چه درد جانکاهی را تحمل می‌کند. همان‌طور که نمی‌توانند به من و شما درست و حسابی بفهمانند، گاز خردل چه بر سر پوست دست و صورت آدم می‌آورد و تاول‌های هولناکش با ریه رزمنده‌ای که آن را تنفس کرده چه می‌کند. «عامل خون» یعنی چه و با آدم چه می‌کند...؟
کارخانه‌اش را ببر
درباره نقش کشورهای غربی در کمک نظامی به صدام که هیچ، درباره نقش آنها و ردپایشان در تجهیز ارتش بعثی به انواع و اقسام سلاح‌های ممنوعه و مرگبار شیمیایی، در همان سال‌های آخر جنگ افشاگری‌های زیادی شد. در میان کشورهای همیشه مدعی حقوق بشر، انسانیت و آزادی، آلمانی‌ها گویا، گوی سبقت را در کمک شیمیایی به بعثی‌ها ربوده بودند. این را براساس اعتراف‌های اندک‌اندک رسانه‌های غربی و بعدتر اعتراف‌های خود آلمانی‌ها می‌گوییم. «اشپیگل» چند سال بعد و زمانی که نشریات دیگر اروپایی و یا آمریکایی جسته و گریخته افشاگری‌های محدودی درباره آزمایشگاه و کارخانه مواد شیمیایی در ساحل دجله، شهر سامرا و... انجام دادند، در سلسله گزارش‌های مفصل نه‌تنها از ارسال سلاح‌های شیمیایی بلکه از انتقال کارخانه و تکنولوژی ساخت مواد مرگبار شیمیایی توسط آلمان خبر می‌دهند. فقط در یک مورد آن تاجر عراقی «علی قاضی» که با وساطت رئیس‌جمهور و وزیرخارجه وقت آلمان از زندان‌های عراق آزاد شده و به آلمان برگشته، در هامبورگ شرکت صادرات و واردات راه می‌اندازد و با همکاری یک افسر عضو سازمان ضدجاسوسی آلمان غربی، ترتیب صدور یک کارخانه تهیه سلاح‌های شیمیایی به عراق را می‌دهد. این کارخانه سالیانه یک‌میلیون و ۷۶۰ هزار تن مواد شیمیایی را به گازهای کشنده خردل و تابون تبدیل می‌کند.
نه حتی یک یورو!
رسانه‌های مختلف ایرانی و غیرایرانی یک بار همزمان با آغاز شرارت تکفیری‌ها در سوریه که وزیرخارجه آلمان بابت احتمال استفاده دولت سوریه از تسلیحات شیمیایی ابراز نگرانی کرد و بار دیگر همزمان با بالاگرفتن اغتشاشات در ایران و اشک تمساح ریختن دولتمردان آلمانی برای مردم ایران، از سال‌های جنگ تحمیلی نوشتند و به آلمانی‌ها یادآور شدند در دهه ۶۰ حداقل ۸۰ شرکت آلمانی به صدام تسلیحات شیمیایی یا تکنولوژی تولید آن را می‌فروخته‌اند! آشنایی با سابقه و سرانجام فقط یکی از این شرکت‌ها بد نیست: «شرکت «Imhausen-Chemie» که پای ثابت فروش تسلیحات شیمیایی به عراق است یک شرکت مثلاً دارویی- شیمیایی است که سال ۱۹۱۲ پایه‌گذاری شده و در طول جنگ دوم جهانی هم سراغ تولید مواد شیمیایی فوق‌خطرناک و مرگبار رفته است. در دهه۸۰ میلادی صادرکننده مواد شیمیایی مرگبار به عراق و لیبی بوده، مواد ممنوعه‌ای همچون اکستازی را صادر می‌کرده و... بنا به نوشته «اشپیگل» بعدها و با اعلان ورشکستگی شرکت و افشاگری رسانه‌ها، تحت پیگرد قرار می‌گیرد، اما مقام‌های دولتی آلمان به‌شدت از آن حمایت می‌کنند. در نهایت این شرکت نه به خاطر فروش تسلیحات شیمیایی به عراق، بلکه به خاطر تولید مواد روانگردان و فروش آنها به لیبی فقط محکوم به پرداخت جریمه نقدی می‌شود، مالکش مدتی به زندان رفته و بعد به بهانه بیماری آزاد می‌شود و به قول اشپیگل حتی یک یورو از ثروت کلانی که اندوخته، توسط دولت ثبت و ضبط نمی‌شود!
انتهای پیام
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان